Αντίσταση στην Ινσουλίνη και Αντιμετώπισή της

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

Πρόκειται για μια ”πανδημία” και από αρκετούς δεν δίνεται η αρμόζουσα προσοχή καθώς θεωρείται ότι «δεν είναι μεγάλη υπόθεση». Πολλά από τα συμπτώματα καταλήγουν να γίνονται ασθένειες και μπορούν να προκαλέσουν απειλητικά για τη ζωή ζητήματα. Η λήψη ενός χαπιού δεν είναι η λύση!!!

Ναι, υπάρχουν τρόποι για να το αποτρέψετε. Εάν δεν γεννηθείτε με Διαβήτη τύπου Ι, μπορείτε να καταπολεμήσετε και ακόμη και να αντιστρέψετε πολλές από τις βλάβες από αυτή τη διαταραχή του οργανισμού.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα κύτταρα του σώματος, ιδιαίτερα τα μυϊκά, λιπώδη και ηπατικά κύτταρα, δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται περισσότερη ινσουλίνη για να επιτευχθεί η ίδια δράση, δηλαδή η μεταφορά της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα.

Πώς λειτουργεί η ινσουλίνη:
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Όταν τρώμε, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αυξάνονται και το πάγκρεας απελευθερώνει ινσουλίνη.Η ινσουλίνη συνδέεται με τους υποδοχείς της στα κύτταρα και επιτρέπει στη γλυκόζη να εισέλθει σε αυτά για να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας.

Τι συμβαίνει στην αντίσταση στην ινσουλίνη:
Σε περίπτωση αντίστασης στην ινσουλίνη, τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη. Ως αποτέλεσμα, η γλυκόζη παραμένει στο αίμα και τα επίπεδά της ανεβαίνουν. Για να αντισταθμίσει αυτό, το πάγκρεας παράγει περισσότερη ινσουλίνη, οδηγώντας σε υπερινσουλιναιμία.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

Συνέπειες της αντίστασης στην ινσουλίνη:
Υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα:
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προδιαβήτη και διαβήτη τύπου 2.

Υπερινσουλιναιμία:
Η αυξημένη παραγωγή ινσουλίνης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του σωματικού βάρους, ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλιάς (σπλαχνικό λίπος).

Αυξημένος κίνδυνος για καρδιαγγειακές παθήσεις, εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα προβλήματα υγείας:
Όπως αναφέρθηκε, η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες επιπλοκές.

Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS):
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του PCOS.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

Παράγοντες που συμβάλλουν στην αντίσταση στην ινσουλίνη:
Τρόπος ζωής:
Η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης και το αυξημένο σωματικό βάρος, ιδιαίτερα το σπλαχνικό λίπος, συνδέονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Γενετική προδιάθεση:
Η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού διαβήτη ή άλλων μεταβολικών διαταραχών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης αντίστασης στην ινσουλίνη.

Ηλικία:
Ο κίνδυνος αντίστασης στην ινσουλίνη αυξάνεται με την ηλικία.

Ένας από τους βασικούς ρόλους της Ινσουλίνης είναι να ρίχνει τα επίπεδα του Σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα. Όταν τρώμε κάτι, το σάκχαρο στο αίμα ανεβαίνει. Καθώς τα επίπεδα Γλυκόζης αυξάνονται στο αίμα, το πάγκρεας απελευθερώνει ινσουλίνη που προωθεί τη Γλυκόζη από το αίμα προς το εσωτερικό των κυττάρων του οργανισμού. Η μεταφορά της Γλυκόζης μέσα στα κύτταρα επιτελείται με τους μεταφορείς της γλυκόζης (GLUT, glucose transporter), δεδομένου ότι η κυτταρική μεμβράνη είναι αδιαπέραστη στη Γλυκόζη. Έχουν περιγραφεί πέντε τύποι μεταφορέων της Γλυκόζης GLUT 1,2,3,4,5.

Ο τύπος 1 ανευρίσκεται στα ερυθρά κύτταρα του αίματος, ο τύπος 2 στα κύτταρα συναντάται στα κύτταρα του ήπατος και τα β-κύτταρα του παγκρέατος. Ο τύπος 3 των GLUTs βρίσκεται κυρίως στα κύτταρα του εγκεφάλου, ο 4 στα κύτταρα των μυών και των λιποκυττάρων, ενώ ο τύπος 5 βρίσκεται στα κύτταρα του λεπτού εντέρου. Ο τύπος GLUT 4 των μεταφορέων της Γλυκόζης είναι πολύ σημαντικός για την κατανόηση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Εκφράζεται σε ιστούς, όπως οι μύες και το λίπος, οι οποίοι προσλαμβάνουν την μεταγευματική Γλυκόζη με την δράση της Ινσουλίνης (Αναβολική ορμόνη). Η πρόσληψη της γλυκόζης, πραγματοποιείται με την συνεργική δράση της Ινσουλίνης, η οποία κινητοποιεί προσχηματισμένα κυτταροπλασματικά μόρια GLUT-4, τα οποία μεταφέρονται στην επιφάνεια του κυττάρου. (Nature 493, 241-245, Jan.2013, J.G.Menting)

Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στον ανθρώπινο οργανισμό να διατηρεί τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μέσα σε ένα συγκεκριμένο εύρος (75 – 110 mg/dL), υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Το πόσο εύκολα ανταποκρίνονται τα κύτταρα στο σήμα της ινσουλίνης, ώστε να προσλάβουν τη Γλυκόζη, ονομάζεται EΥΑΙΣΘΗΣΙΑ στην Iνσουλίνη.

Ωστόσο, η κατανάλωση υψηλά επεξεργασμένων τροφών και απλών υδατανθράκων αυξάνει την έκκριση της Ινσουλίνης. Τα κύτταρα του οργανισμού αρχίζουν σταδιακά να μειώνουν την ευαισθησία τους και να μην ανταποκρίνονται στις εντολές της Ινσουλίνης.

Όταν τα κύτταρα ανταποκρίνονται με δυσκολία και χρειάζονται όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης για να προσλάβουν γλυκόζη, τότε έχουμε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην Ινσουλίνη. Πρόκειται για μια κατάσταση όπου τα κύτταρα αντιστέκονται στην εντολή της ινσουλίνης να απορροφήσουν τη γλυκόζη από το αίμα.

Όσο τα κύτταρα του οργανισμού αντιστέκονται στην ινσουλίνη, τόσο το πάγκρεας χρειάζεται να απελευθερώνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες για να διατηρήσει τα επίπεδα του ζαχάρου εντός των φυσιολογικών ορίων.

Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης προωθούν τη φλεγμονή και την εμφάνιση διαβήτη και έχουν συσχετιστεί με πολλά αυτοάνοσα και χρόνια νοσήματα!!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

Η Αντίσταση στην Ινσουλίνη επηρεάζεται από:

1) γεννετικούς παράγοντες

2) ποσοστό κοιλιακού λίπους

3) διατροφή

4) είδος άσκησης

5) ένταση άσκησης

6) συχνότητα άσκησης

7) συμπληρώματα διατροφής

8) στρες – κορτιζόλη

Σε έναν ασκούμενο/αθλητή όσο μικρότερη είναι η Αντίσταση στην Ινσουλίνη, τόσο μεγαλύτερη η ικανότητα των μυών να αποθηκεύουν Γλυκογόνο (εκμετάλλευση της αναβολικής δράσης της ινσουλίνης).

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

5 ΣΥΝΗΘΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:

1) Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCOS)

2) Μεταβολικό Σύνδρομο (υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλό Σάκχαρο (Γλυκόζη) αίματος, υψηλό ποσοστό κοιλιακού-σπλαχνικού λίπους)

3) Νόσος Alzheimer

4) Ορμονικές Διαταρχές (ανισορροπία οιστρογόνων)

5) Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ (κόπωση, αυξημένα επίπεδα Γλυκόζης στο αίμα (Υπεργλυκαιμία), απώλεια βάρους, πολυφαγία, πολυδιψία, ξηροστομία, κνησμό, αυξημένη συχνότητα λοιμώξεων ή μυκητιάσεων.

Η Αντίσταση στην Ινσουλίνη και το Μεταβολικό Σύνδρομο προκαλούν ανεπάρκεια της D3. Γιατί;

1) Όταν κάποιος έχει Αντίσταση στην Ινσουλίνη και / ή Μεταβολικό Σύνδρομο, το Μαγνήσιο δεν μπορεί να απορροφηθεί στα κύτταρα λόγω της ποσότητας τοξινών στα κύτταρα.

2) Η Υπερινσουλιναιμία προκαλεί διαρροή Μαγνησίου στα ούρα δημιουργώντας ανεπάρκεια Μαγνησίου. Χωρίς Μαγνήσιο, δεν έχουμε επάρκεια της D3 καθώς γνωρίζουμε οτι (το Μαγνήσιο) απαιτείται για την απορρόφηση της D3.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ & ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ:

1) Οι απλόι υδατάνθρακες (με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη) είναι ιδανικοί ΜΟΝΟ μετά την προπόνηση για αναπλήρωση του Γλυκογόνου αλλά και επειδή η έκκριση Ινσουλίνης θα καταστείλει την μεταπροπονητική Κορτιζόνη (έχει αντιφλεγμονώδη δράση) αλλά

2) Σε περίοδο δίαιτας προτιμάμε υδατάνθρακες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη γιατί δεν θέλουμε συνεχή έκκριση Ινσουλίνης και τα γνωστά cravings.

3) Σημαντικό ρόλο παίζει και το γλυκαιμικό φορτίο όπου πάρα πολλοί δεν το λαμβάνουν υπόψη.

4) Προσθήκη άπαχης πρωτεΐνης σε κάθε γεύμα (μέσα στα υπολογισμένα ημερήσια γραμμάρια)

5) Πρώτα τρώμε την σαλάτα, μετά την πρωτεΐνη και μετά τον υδατάνθρακα ώστε να μετριάσουμε τον γλυκαιμικό δείκτη (π.χ. γλυκοπατάτα, καστανό ρύζι-σύνθετοι αμυλώδεις υδατάνθρακες) και να ελαττώσουμε τις πιθανότητες Λιπογένεσης.

6) Αυξημένη πρόσληψη Φυτικών Ινών σε συνδυασμό με Μονοακόρεστα και Πολυακόρεστα Λιπαρά Οξέα για βραδύτερη απορρόφηση των υδατανθράκων με αποτέλεσμα την ελάττωση της Αντίστασης στην Ινσουλίνη. ΟΧΙ όμως μεταπροπονητικά, καθώς εκεί θέλουμε να εκμεταλλευτούμε την αναβολική ιδιότητα της Ινσουλίνης.

7) Κατανάλωση συχνών γευμάτων (ανά 2-3 ώρες)

8) Η ΑΣΚΗΣΗ με αντστάσεις ή αερόβια στο 65-75% VO₂ Max αυξάνει την Ευαισθησία στην Ινσουλίνη έως και 16 ώρες μετά την προπόνηση.

9) Η ΑΣΚΗΣΗ υψηλής έντασης στο 80% VO₂ Max βελτιώνει την Ευαισθησία στην Ινσουλίνη και ελαττώνει τα επίπεδα της Γλυκόζης στο αίμα από 1 έως 3 ημέρες μετά την προπόνηση.

10) Συζευγμένο Λινολεϊκό Οξύ (CLA)=> δρα λιποτροπικά, επηρεάζει θετικά τον μεταβολισμό της Γλυκόζης και έχει αντι-οξειδωτική δράση.

11) Ω-3 Λιπαρά Οξέα=> φυσικό αντιφλεγμονώδες και επιδρούν ευνοϊκά στην Ευασθησία στην Ινσουλίνη.

12) Ποικολινικό Χρώμιο=> σταθεροποιεί το Σάκχαρο του αίματος και καταστέλλει τις υπογλυκαιμίες.

13) Βανάδιο=> μειώνει τα επίπεδα της Γλυκόζης μεταγευματικά και βελτιώνει την Ευαισθησία στην Ινσουλίνη.

14) Μαγνήσιο=> σε περιπτώσεις Αντίστασης στην Ινσουλίνη βρίσκεται σε έλλειψη.

15) Ρεσβερατρόλη=> δρα λιποτροπικά, ενισχύει το μυϊκό σύστημα (μιτοχόνδρια), έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές, βοηθάει στην καρδιακή λειτουργία και μειώνει τα επίπεδα Σακχάρου στο αίμα και να βελτιώνει την Ευαισθησία στην Ινσουλίνη σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη.

16) Προβιοτικά=> μειώνουν τη συγκέντρωση Γλυκόζης στο αίμα και συνεπακόλουθα να καθυστερούν την εμφάνιση Αντίστασης στην Ινσουλίνη. Επιπλέον, φαίνεται ότι η χορήγηση Προβιοτικών σε πειραματόζωα, προκάλεσε μεταβολές τόσο στην ίδια τη μικροχλωρίδα, όσο και σε διάφορους ιστούς που συσχετίζονται με τον ενεργειακό μεταβολισμό, τον μεταβολισμό των Λιπιδίων και των Αμινοξέων.

17) Κανέλλα Κεϋλάνης=> πλούσια σε αντιοξειδωτικά και έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Μειώνει τα επίπεδα Γλυκόζης, Τριγλυκεριδίων και της LDL χοληστερίνης. Ορισμένες μελέτες υποδεικνύουν ότι μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της εγκεφαλικής λειτουργίας και της μνήμης.

18) Βερβερίνη=> φυσικό αλκαλοειδές που βρίσκεται σε διάφορα φυτά, όπως η λουτσία, η ξαγκαθιά και το βλάχικο σταφύλι, και έχει χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή κινεζική και αγιουρβεδική ιατρική για αιώνες. Έχει κερδίσει δημοτικότητα ως συμπλήρωμα διατροφής λόγω των πιθανών οφελών της για την υγεία, όπως η ρύθμιση της γλυκόζης και των λιπιδίων, η αντιφλεγμονώδης δράση και η υποστήριξη στην απώλεια βάρους.

Οφέλη και δράσεις:
Ρύθμιση σακχάρου στο αίμα: Η βερβερίνη μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, καθιστώντας την χρήσιμη για άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Υγεία της καρδιάς:
Έρευνες δείχνουν ότι η βερβερίνη μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, στη βελτίωση των επιπέδων χοληστερόλης και στην πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων.
Απώλεια βάρους:
Η βερβερίνη μπορεί να υποστηρίξει την απώλεια βάρους, ειδικά σε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο, βοηθώντας στην καταπολέμηση της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Αντιφλεγμονώδης δράση:
Η βερβερίνη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες που μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση από διάφορες φλεγμονώδεις καταστάσεις.
Πεπτικό σύστημα:
Η βερβερίνη μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της λειτουργίας του πεπτικού συστήματος και στην ανακούφιση από πεπτικά προβλήματα.

Μπορείτε να βρείτε βερβερίνη στο κατάστημά μας στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://nutriboost.gr/category/eidika-simplirwmata-ygeias

19) Αντιοξειδωτικά=> Άλφα Λιπολικό Οξύ (ΑLΑ), Βιταμίνη C και Ε για την καταπολέμηση του οξειδωτικού στρες λόγω Αντίστασης στην Ινσουλίνη.

20) Το μηλόξυδο (αφιλτράριστο) μπορεί να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, ειδικά όταν καταναλώνεται με γεύματα πλούσια σε υδατάνθρακες. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και να είναι ευεργετικό για άτομα με διαβήτη τύπου 2 ή αντίσταση στην ινσουλίνη.

Πώς λειτουργεί:
Βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη:
Το μηλόξυδο μπορεί να βοηθήσει τα κύτταρα να ανταποκρίνονται καλύτερα στην ινσουλίνη, επιτρέποντας την πιο αποτελεσματική απορρόφηση της γλυκόζης από το αίμα.

Μείωση της γλυκόζης αίματος:
Μελέτες δείχνουν ότι το μηλόξυδο μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ειδικά μετά τα γεύματα.

Επιβράδυνση της απορρόφησης υδατανθράκων:
Το μηλόξυδο μπορεί να επιβραδύνει την πέψη των υδατανθράκων, προκαλώντας μια πιο σταδιακή αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.